Onlangs las ik de column van Steven Pont, ontwikkelingspsycholoog, systeemtherapeut en columnist. In één van zijn columns schetst hij een beeld dat zeker van toepassing is op de kartsport.

Kindblindheid komt voor in alle sporten en kent zijn oorsprong bij fanatieke voetbal ouders die in hun kind de nieuwe Messi zien of misschien wel Frenkie de Jong of Wesley Sneijder. In de kartsport komen we dit fenomeen misschien nog wel vaker en extremer tegen vooral omdat het een sport is waar je afhankelijk bent van het materiaal naast een gezond portie talent.

Het oog en de mening van de kenner.

Toen ik afgelopen weekend bij de BMC op Kerpen een teambaas confronteerde met de term kindblindheid begon hij te gniffelen. En hij zei het volgende. Kinderen die beginnen met karten krijg je vrij snel op 85% van hun kunnen en dit gaat eigenlijk spelenderwijs, veel ouders verwarren dit met talent maar tot 85% krijg ik iedereen wel. Alleen die laatste 15% daar wordt het lastig dan kom je op het punt dat elke keer als er getraind wordt de rijder gecoacht moet worden en de coureur weer laat zien dat hij/zij dit kan omzetten in de kart. En juist dan kom je er achter of iemand talent heeft, en het vervelende is hoe dichter we bij die 100% komen hoe meer inzet en overtuiging er nodig is om de top te bereiken.

Kindblindheid?

Allereerst wat is kindblindheid? Iemand die kindblind is, ziet in zijn of haar zoon of dochter dingen die andere mensen niet zien. Kindblinde ouders zien bij hun kinderen bijvoorbeeld een hoger IQ dan ze  in werkelijkheid hebben en vallen de leerkrachten op school daar vervolgens ook nog eens mee lastig. Want het is wel hun kind.

Ook in de kartsport komt kindblindheid veelvuldig voor. Je kent ze wel die ouders die voor een 9 jarige een manager, mentalcoach en webdesigner in dienst hebben om toch vooral de weg richting de formule 1 vast te leggen en te plaveien. Alleen hier komt weer de nuchterheid van de bewuste teambaas om de hoek kijken. Op deze leeftijd zit je aan het begin van je kart leven en als je graag geld wilt uitgeven doe dat aan zo veel mogelijk wedstrijden rijden op zo hoog mogelijk niveau alleen hier worden ze echt sterk van en vooral betere coureurs. Van verbeterende resultaten wordt een kind kop sterk en zelfverzekerd niet omdat iemand zegt dat hij / zij het wel kan.

Waaraan te herkennen?

Hoe kindblindheid zich ook laat herkennen in de paddock zijn de zogenaamde island hoppers oftewel de ouders die regelmatig (zelfs meerdere keren in het seizoen) switchen van team, chassis of zelfs kampioenschap want dat hun kind niet kan winnen ligt aan de organisatie. Het materiaal de schuld geven is ook zo gemakkelijk maar volgens de teambaas die nu lekker op stoom begon te komen heeft iemand die een seconde tot anderhalve seconde te langzaam is een ander probleem. Deze coureur is gewoon te langzaam om verschillende redenen. De coureur zou eens (eventueel samen met zijn ouders) aan het werk gaan om sneller te worden. Hij geeft aan dat zolang kinderen en kindblinde ouders klagen dat de minimale gewichten in de Rotax en Iame te laag zijn ze misschien een abonnement op de sportschool moeten nemen of de coureur in kwestie wat vaker naar buiten te sturen om eens te gaan sporten, en wel in weer en wind. Oh ja en als Memphis Depay een penalty mist koopt ie ook direct nieuwe voetbalschoenen? Mmmm teambaas hier scoor je echt een punt.

Waar gaat het mis?

Vervelend woord dat teambaas maar ik noem liever de naam niet van de man want hij is part nog deel aan dit stuk, maar naar zijn mening komt ook in de opvoeding kindblindheid voor. Onaangepast gedrag wordt dan door de ouders gezien als ‘authentiek’ en brutaal gedrag krijgt het positieve etiket  ‘jezelf mogen zijn’. Tenminste, dit geldt vooral bij het eigen kind, andere kinderen krijgen door hun het stempel brutaal of onopgevoed opgeplakt. U heeft hier vast wel enige herkenning bij.

Is onze sport nu ten dode opgeschreven? Nee nog niet maar dat ligt wel bij voornamelijk de ouders, de teambaas probeert mij duidelijk te maken dat ik echt een punt heb met de kindblindheid en dat ouders de kinderen alles wat maar afleid van de kern KARTEN moeten afnemen. Oftewel weg met de Ipads, tablets, gameboys, golfkarren, electroscooters, etc. Geef ze een step of fiets en dwing ze naar de andere trainingen en wedstrijden te gaan kijken gedurende een evenement op verschillende punten langs de baan, vooral op de punten waar je zelf problemen ondervindt. Leuk al die data maar van kijken naar iemand die al verder is in het karten dan jezelf kun je meer leren dan hangen op een beanbag in de tent met een laptop in de hand. En dat langs de baan lopen, steppen of fietsen op eigen kracht is ook nog eens goed voor je lichamelijke conditie.

Wat kunnen we aan kindblindheid doen?

Tot slot natuurlijk de hamvraag; is er een remedie tegen kindblindheid? Ik vrees van niet. Want wie gaat ouders vertellen dat hun kind dommer, minder sportief of slechter opgevoed is dan dat zij zelf denken? Wie durft de stoere geleidehond te zijn die kindblinde ouders uit hun dromen wakker blaft? Je begeeft je meteen op glad ijs, want ouders zien in hun duif nu eenmaal snel een havik. En nog belangrijker als je als ondernemer in de kartsport opbouwende kritiek uit ziet deze kindblinde ouder dit al gauw als een persoonlijke aanval want ik ben de ouder en ken mijn kind het best.

Right.