Chrono NK 2 Takt 3 Veldhoven; Na tropische zonneschijn volgt
Wat zag het de week voor de derde wedstrijd om het Nederlands Kampioenschap 2 takt van de Chrono er goed uit, er waren zelfs rijders die niet de moeite genomen hadden om hun regenbanden mee te nemen. Maar die kwamen dus bedrogen uit. Na twee fantastisch mooie trainingsdagen en een kwalificatie die zaterdag onder bijna subtropische temperaturen verreden werd volgde Zondag een dag met onverwacht wisselvallig weer.
Laten we beginnen met het gesprek van de afgelopen dagen, de plotselinge regenval die in de Max Junioren zoiets betekende als op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. De leiders in de wedstrijd Mike van Vught en Colin Caresani werden ruim aan kop liggend verrast door de plotseling opkomende regen, de regen trok vanaf het eind van het rechte stuk over de baan heen en beide heren gingen rechtdoor het hoge gras in. Voor Mike en Colin betekende dit einde wedstrijd en de achtervolgers gewaarschuwd door de schuivers voor hen pakten de vrij gekomen podiumplaatsen.
Na enkele hoosbuien werd door de sportcommissarissen van de KNAF besloten dat het te onveilig was om opnieuw te starten met de wedstrijden ivm stilstaand hoog water op het asfalt. Een veel besproken onderwerp maar uit het oogpunt van de mensen die verantwoordelijk zijn voor de veiligheid van de rijders een logische beslissing.
De wedstrijden.
Zoals gebruikelijk werd er gestart met de wedstrijden door de Micro Max rijders, die onbevangen aan hun wedstrijden begonnen en mooie acties op de baan lieten zien. De pre- finale werd gereden onder warme droge omstandigheden op een baan met een voor Nederlandse begrippen hoog grip level. In de pre-finale reed pole sitter Tom Braeken naar een mooie overwinning voor Mitchell van Dijk en Bruno Mulders. Bruno Mulders reed wel een nieuw baanrecord, maar kwam tekort om de race te winnen. In de tweede finale van de dag had Bruno het beter voor elkaar en won de wedstrijd met iets meer dan 6 seconden voorsprong op Mitchell van Dijk en Tommy van der Struijs.
Bij de Mini Max was Dani van Ruiten weer extreem goed op dreef. Vooral de kwalificatie was een fraai staaltje van rijderskwaliteit gecombineerd met de sluwheid van de ervaren teambaas. Dani ging de baan op en reed in de eerste ronde volle bak om een tijd te zetten. Tegen het moment dat zijn kart zich op het vele rubber vast ging vreten door teveel grip stond Dani zijn snelste tijd al op de klokken. en wel met een dikke halve seconde voorsprong op nummer twee. In de pre-finale reed Dani gedecideerd weg van zijn achtervolgers, ronde voor ronde reed hij verder weg bij zijn achtervolgers. De meeste actie op de baan vond plaats waar onder andere Melvin Ezinga, Nick Gerhards en Teun Schmidt geweldige positiewisselingen hadden om de titel best of the rest. In de Finale op een opdrogende baan kwamen de toeschouwers ogen tekort, Dani van Ruiten reed weer weg na een kopstrart gevolgd door de latere nummers 2 en 3 Christijaan de Klein en Tim Gerhards. Echter de echte smaakmakers kwamen als 4 en 5 over de finish na een thriller van een wedstrijd. Senna Rodijk vanaf de voorlaatste plaats en Teun Schmidt gaven elkaar geen centimeter cadeau en beslisten de strijd in de laatste meters voor de finish. Deze twee rijders stonden dan ook terecht te glimmen naast de mannen op het podium tijdens de prijsuitreiking.
Bij de Max Junioren verraste Dani van Dijk met een snaar strakke pole position, helaas voor Dani kon hij het tempo van Mike van Vught in de eerste race niet volgen. Dani eindigt op 4 seconden van de ontketende Mike en krijgt ook nog eens 5 seconden aan zijn broek vanwege een losse klikbumper waardoor de derde man Colin Caresani een plekje doorschuift. De finale indigt zoals eerder geschreven in een drama voor van Vught en Caresani maar de kranige Kris Haanen pakt een hele mooie overwinning voor de snelste dame in de Rotax Junioren Nina Pothof die een knappe inhaalrace reed. Sem van Til die in de pre finale nog van de baan gereden werd door een slapende achterblijver behaalde een hele mooie derde podiumplek.
Als je ziet dat in de laatste vrije training bij de senioren de plekken 8 tot en met 15 een ronde in de 44,0 rijden weet je dat de dobbelsteen alle kanten op kan vallen. De kwalificatie geeft een hele bijzondere pole sitter. Niek van de Mosselaar heeft samen met zijn monteur het zaakje het beste in de gaten en rijd in de tweede vliegende ronde direct zijn snelste tijd en is 0,2 los van de nummer twee Szabo Boldiszar. In de finale houdt Niek zijn hoofd koel en na even gepasseerd te zijn door Szabo pakt hij een paar ronden later de kop terug en rijdt onbedreigd naar de winst voor Boldiszar en Roy Curfs. Helaas word de finale niet verreden en zullen we nooit weten wie het in de natte omstandigheden het beste gedaan had..
Nadat het stof is opgetrokken van de Max Senioren komen de DD2’s aan de start. Xander Przybylak pakt net als eerder dit seizen pole position, maar op de technisch lastige baan is in de pre-finale geen kruid gewassen tegen Jim Ringelberg die zijn kart het beste laat rollen onder de warme lastige omstandigheden. Xander word tweede en Giel Bronder rijd een stabiele wedstrijd en finisht op 0,2 seconde als derde.
