NK 2 Takt Venray, Racen hoort niet gemakkelijk te zijn.
Tekst: Raymond Lansink
Foto’s: Michael Mellis / Daniel Koning (Kartphoto)
Racen hoort niet gemakkelijk te zijn.
Na de vrije trainingen waren veel gehoorde opmerkingen dat de baan zwaar was, hobbelig en slecht voor de ribben en het materiaal. Jammer dan, racen hoort toch ook niet gemakkelijk te zijn? Als het echt eenvoudig was kon iedereen het en dat is toch ook niet de bedoeling het moet wel een uitdaging blijven. Ach en je moet maar zo denken er zijn Formule één races waar deze discussie al jaren gaat en de mensen blijven kijken en komen, want het gaat uiteindelijk om de actie.
Mooie wedstrijden met verassende uitslagen,
Actie was er dan ook genoeg, waar vooraf verwacht werd dat de eerste bocht de scherprechter zou zijn in de wedstrijden en deze misschien wel tot chaos kon leiden in bepaalde klassen zagen we dat dit bij slechts enkele wedstrijden het geval was. De wedstrijden waren hard en eerlijk en bijna alle wedstrijden zat er tussen de nummer één en twee minder dan een seconde en dat is wel eens anders.
Allemaal winnend afsluiten
Wie zijn wedstrijden wel met grote voorsprong won was Tommie van de Struijs, de door zijn vader liefkozend Dominater genoemde Tommie pakte pole position en won beide races met meer dan 3 seconden voorsprong. Ook reed Tommie die naast een bloedvorm ook liet zien in een sterke lichamelijke conditie te steken in beide races de snelste rondentijd. Op Tommie stond dit weekend geen maar, hiereen mede geholepn door de zware omstandigheden. Je zag duidelijk dat de allerjongste en kleine deelnemers moeite hadden met de omstandigheden. Bijvoorbeeld de talentvolle Max Sadurski die de vorige wedstrijd in Mariembourg won had duidelijk moeite om te volgen terwijl zijn rijden er zeer verzorgd uit zag.
Vorm van de winter nog niet terug,
In de Mini Max werd er weer op het scherpst van de snede gereden, ondanks de leeftijd krijg je het gevoel dat in deze klasse het hoogste testosteron gehalte mee rijdt. Maar hoe kan dat ook anders als je een handvol rijders hebt halverwege het seizoen die allen nog kans maken op de titel. De verschillen zijn uitermate klein en ook de foutenlast bij sommige rijders houdt de hoop op de titel bij andere rijders levend. Indrukwekkend op Venray was Nathan Schaap die pole pakte en beide races won. Echter dit ging niet zonder slag of stoot, in de pre finale finishte Nathan met Bruno Mulders en Enzo Bol in zijn kielzog en de van de laatste plek gestarte Jayden Thien die ontketend was er zeer kort achter. In de Finale kon Nathan optimaal profiteren van het feit dat de rijders achter hem in gevecht gingen en een gaatje slaan van drie seconden. Jens van der Heijden en Tim Gerhards kwamen als derde en vierde over de finish maar op grote afstand. En dat is iets wat de broers Gerhards die in de Wintercup nog met iedereen de vloer aanveegden niet verwacht hadden, oftewel er zijn nog aardig wat rijders die de goede vorm van de winter nog niet te pakken hebben.
Dani van Ruiten en Justin Polman ijzersterk onderweg
Bij de Rotax Max Junioren reed Justin Polman in de kwalificatie een droom ronde en pakte de pole position met 2 tiende voorsprong op zijn naaste concurrent Mike van Vugt. In de eerste bocht van de eerste race van de dag kwam Mike van Vugt dwars te staan en zag het veld aan zich voorbij rijden. Ondertussen waren Justin Polman, Dani van Ruiten, Dani van Dijk en Dante Rappange er al vandoor om onder elkaar uit te maken wie de winst zou pakken want door 
de mêlee in de eerste bocht hadden deze rijders al een gaatje naar de achtervolgers. Echter Justin Polman maakte het karwei af met 0,1 voorsprong op Dani van Ruiten die waardevolle punten voor het kampioenschap pakte. Mike van Vugt kwam nog terug naar een onwaarschijnlijke vierde plek maar kon Dani van Dijk niet meer om de derde plek bedreigen. In de Finale pakte Dani van Ruiten de volle winst met 0,2 seconde voorsprong op Mike van Vugt. Op drie eindigde Justin Polman die aangaf dat een aanpassing aan de afstelling niet het gewenste resultaat gebracht had maar hij wel blij was met zijn podium.
De weg kwijt,
Wie in het begin van het seizoen naar de wedstrijden van de Max Senior keek zag een aantal rijders mooi vooraan mee doen maar dat is voor de rest van het seizoen dus geen zekerheid. Het deed bijna pijn om bijvoorbeeld Kevin Holtslag te zien struggelen met de baan in Venray. Podium in Genk en gewoon niet goed genoeg voor de eerste 15 op Venray, niets zo veranderlijk als de kartsport. Wie de zaken nu wel op orde lijkt te hebben is Niek van de Mosselaar, de jonge coureur gaat werkelijk als een kogel met winst in de pre finale. Alleen helaas voor Niek werd hij na de finale niet 
regelconform bevonden. Wie de laatste tijd de man van de finale lijkt te zijn is Jordy van der Eijck. De slow starter pakt nu al voor het derde weekend op rij de winst in de finale na op achterstand binnengekomen te zijn in de pre finale. De pole sitter Storm Broer begint er trouwens ook aan te komen alleen is Strom vooral in het begin van de rcaes vaak nog wat te ongeduldig waardoor de echt mooie uitslag er voor hem nog niet is. Maar volgens zijn vader is dit slechts een kwestie van tijd.
Montfoort Motorsports cup,
In de DD2 klasse is momenteel Montfoort Motorsport hofleverancier en geeft kleur aan dit kampioenschap en dit lijkt haar vruchten af te 
gaan werpen. Alexander Dzhanibekian pakte zijn eerste pole position en verloor het in de wedstrijden op ervaring van de wederom supersnelle Imke Arts en William van der Kaaij. De beide wedstrijden werden gewonnen door William van der Kaaij maar het was echt geen walk in the park voor de boomlange coureur. Vooral in de pre finale had Imke Arts de druk er vol op staan en kreeg William geen seconde rust. Imke kwam aan de finish dan ook slechts een tiende tekort op William. In de finale pakte William 
wederom de winst maar de pole sitter Alexander had de snelheid weer gevonden en verschalkte Imke arts voor plek twee en hield Imke tot aan de finish achter zich. Bij de DD2 Master kreeg Frederick Bekaert meer tegenstand dan hij de laatste wedstrijden gewend was en moest in de kwalificatie en de pre finale in Sven Gielis zijn meerdere erkennen. Echter in de finale zette Frederick weer orde op zaken en won met 4 seconden voorsprong de race.
Wie kan er nog rollen.
In de KZ2 zag het er op Venray na elke bocht uit als een sprint om als eerste bij de volgende bocht te zijn, zo laat mogelijk te remmen en zo snel mogelijk weer op het gas. In het verleden zagen we nog wel eens stilistische rijders die mooi op de rol een bocht doorkwamen en optimaal snelheid meenamen maar tegenwoordig en zeker op Venray ziet het er uit als kort kort rijden en vooral op 
motorvermogen het verschil maken. Dit doet natuurlijk niets af aan de fantastische prestaties van de winnaar Joey Hanssen en de andere deelnemers maar voor het oog is het vooral spannend, maar mooi? . Vooral spannend was het wel in de kop van het veld, zeker aan het begin van de wedstrijden probeerden Ricardo Romkema en Robin Glerum om het Joey moeilijk te maken maar helaas mocht het niet baten. De beide heren completeerden het podium maar achteraf gezien konden ze Joey nooit echt verslaan.
Bloedsnel en terug op de eerste plek,
In de kwalificatie van de KZ2 plus pakte Roel Faber een hele mooie pole position nipt voor Floris Schouten en Ferdy Snijders. Helaas voor Roel kon hij deze pole niet in winst omzetten. In de pre finale werd hij net afgetroefd door Floris Schouten na een super strakke race van beide heren. In de finale was het de beurt voor voormalig 
Mr. CRG Ferdy Snijders die na zijn switch naar Birel eindelijk weer eens de smaak van de overwinning mocht proeven. Na een enerverende wedstrijd vol actie versloeg hij met 2 tiende voorsprong Floris Schouten die met een eerste en tweede plaats wel de meeste punten voor het kampioenschap scoorde.
Nogmaals alle winnaars op een rijtje.
Tommie vd Struijs – Micromax
Mika van de Pavert – Micromax Rookie
Nathan Schaap – Minimax + Rookie
Dani van Ruiten – Max junior + Rookie
Jordy vd Eijk – Max senior
William vd Kaaij – DD2
Frederick Bekaert – DD2 master
Joey Hanssen – KZ2
Ferdy Snijders – KZ2 plus
